Ég held að það sé rétt munað að forystumenn sjálfstæðisflokksins hafi talið það óhugsandi og óráðlegt að ganga í evrópusambandið, fyrir aðeins nokkrum mánuðum, en á sama tíma stóð vilji meginþorra samfylkingarfólks til þess. Ég hef lengi verið þessarar skoðunar, hef jafnvel talið að foystumenn samfylkingarinnar hafi verið full varkárir í að láta sverfa til stáls í þeim efnum. Ég geri mér alveg fullkomlega grein fyrir því, að þessi tímapunktur er erfiður til slíkra hluta, upphlaup af þessu tagi, yrði samstundis túlkað sem aðgerð til að hlaupast frá vandanum. En er einhver önnur leið fær í málinu? Eigum við að bíða eftir að hinir flokkarnir sjái ljósið? Eigum við ekki rétt á því, að kjósendur fái loksins að velja hvaða leið þeir vilja fara, eigum við að bíða eftir að aðrir flokkar eigni sér hugmyndina? Samfylkingin hefur einn flokka talað opinskátt um þessar hugmyndir, meðan aðrir flokkar hafa dregið lappirnar. væri staðan ekki ögn skárri í dag ef samfylkingin hefði fengið að ráð. það var óskiljanleg heimska að sækja ekki um fyrir nokkrum árum þegar umræðan kom upp um inngöngu, við vorum ekki að skuldbinda okkur neitt, ákvörðunin yrði alltaf lögð í þjóðaratkvæði þegar vilirði fyrir inngöngu hefði fengist. Nei, ég segi nei! Samfylkingin á ekki að standa í þeim sporum að taka til eftir Davíð Oddson og Halldór Ásgrímsson, sem voru brautryðjundur í þessu bankaklúðri öllu, en reynir að spila sig stykkfrían núna. Tökum af skarið núna félagar og boðum til kosninga fljótlega eftir áramót, og sýnum að við erum ekkert hrædd við skoðanir kjósenda, leyfum fólkinu einusinni að ráða, áfram Ísland.